Eindelijk weet je waarom jij je ‘anders’ voelt dan anderen. Al meer dan 40 jaar lukt het je niet om op dezelfde manier te leven als de mensen om je heen omdat alles zoveel heftiger en intenser bij jou binnen komt. Het doet je pijn dat je niet begrepen wordt en je voelt je daardoor vaak eenzaam en alleen. Maar nu je weet dat je een hooggevoelige vrouw bent en er van alles over gelezen hebt, is er eigenlijk niets veranderd want je wordt nog steeds knettergek van die overprikkeling en door die oververmoeidheid heb je nergens energie meer voor.

Herken jij dit:

• Op je werk doe je alles op de automatische piloot en probeert zoveel mogelijk in je veilige binnenwereld te blijven. Je wordt stapelgek van de herrie en die eindeloze deadlines, je kunt er niet meer tegen want het trekt je helemaal leeg. Je hebt last van overprikkeling en aan het einde van je werkdag ga je met knallende hoofdpijn naar huis. Je collega’s waarschuwen je voor een burn-out maar jij weet wel beter, het is die hoog gevoeligheid van je maar dat vertel je liever niet.
• Nog voor je bij je werk naar binnen gaat, voel je al dat er iets aan de hand is en inderdaad hangt er binnen een gespannen sfeer waar je je niet voor kunt afsluiten. Dat wordt weer piekeren over wat er aan de hand is want je weet dat je met jouw gevoeligheid enorm last heb van stemmingen of emoties van anderen. Allerlei gedachten schieten door je hoofd, je zal toch niet iets verkeerds hebben gedaan en je voelt je buik samentrekken. Je baalt zo van die hooggevoeligheid want je kunt je niet meer concentreren maar het werk moet wel af vandaag.
• Gisteravond was je doodmoe en toch kon je van vermoeidheid niet slapen waardoor je ging piekeren hoe je meer grip zou kunnen krijgen op je werk en je leven. Nu zit je oververmoeid en met een duf hoofd aan je bureau en schrikt je je rot als je baas ineens naast je staat met een spoedzaak en natuurlijk zeg je geen nee. Je wilt graag helpen en hem uiteraard niet teleurstellen maar zodra hij weg is, schiet je in de stress want je hebt er helemaal geen tijd en energie voor. Je kunt wel huilen dat je je grens niet durft aan te geven en erger nog, zo gaat die oververmoeidheid nooit over.
• Steeds vaker krijg je het advies van familie en vrienden dat je meer rust moet nemen en eindelijk voor jezelf moet kiezen maar je vindt het erg belangrijk dat ook jij je financiële bijdrage levert aan het gezin. Je weet wel dat ze gelijk hebben maar je gaat echt je baan niet opzeggen voordat je wat anders hebt. Als je al denkt aan financiële onzekerheid voel je stress opkomen en het raakt je dat andere mensen niet snappen wat voor jou als hooggevoelige vrouw belangrijk is.
• Je wilt er zo graag zijn voor je gezin maar voelt je daarin regelmatig te kort schieten. Als jij ’s avonds doodmoe thuis komt en eerst moet slapen om te herstellen van je overprikkeling gaat je gezin alvast eten zonder jou. Je bent verdrietig en bang dat je gezin binnenkort geen rekening meer met je houdt en leuke uitjes zonder jou gaat ondernemen omdat je altijd voor alles te moe te bent.

Hoe zou het voor je zijn?

• als jij leert omgaan met je last van overprikkeling waardoor je niet meer leeg loopt en weer rust in je hoofd hebt;
• dat je negatieve stemming of emoties van anderen wel voelt maar gewoon bij de ander kunt laten waardoor je niet gaat piekeren of je concentratie verliest;
• als je als vanzelfsprekend je grens durft aan te geven waardoor je niet meer oververmoeid raakt;
• dat jij je niet voor alles (te) verantwoordelijk hoeft te voelen en dat je ook voor jezelf mag kiezen;
• als je ontspannen thuis komt en gezamenlijk met je gezin kunt eten en nog energie genoeg hebt om iets leuks te ondernemen.