Je begrijpt eindelijk waarom je helemaal opbrandt op je werk. Je nadert de 50 en jarenlang heb je gedacht dat je uitgekeken bent op werk en niet meer tegen die hoge eisen kan. Of dat je tegen een burn-out aan zat te hikken. Maar inmiddels weet je: je bent HSP.

Je bent daar nog niet helemaal aan gewend, maar ontkennen heeft geen zin. Dit gaat over jou. En nu valt ook het kwartje waar je in je werk tegenaan loopt: het kost je gewoon bakken energie. Elke dag weer sleep je jezelf met veel tegenzin naar je werk want je hebt echt geen puf meer hebt om naar die club toe te gaan. Je moet er niet aan denken om dit tot je pensioen te blijven doen, maar er moet wel brood op de plank komen voor jou en je opgeschoten pubers.

In een andere organisatie zul je tegen hetzelfde aanlopen, dat zie je ook wel. Dus hoe moet je het voor elkaar krijgen dat je je wel in je element gaat voelen als HSP vrouw op je werk en er juist energie door krijgt? Je hebt werkelijk geen idee, maar opgeven? Dat ga jij echt niet doen.

Herken jij dit?

• Voor die paar leuke collega’s kan je het nog wel opbrengen om naar je werk te gaan. Maar die ene die echt over alles negatief is, die trekt je helemaal leeg. En dan die collega die je al van ver als een humeurige olifant door de gang hoort stampen - en BENG, daar knalt zijn deur weer keihard dicht. En jij zit weer 5 minuten strak van de klap verstijfd op je stoel. Je weet nu wel dat je gevoeliger bent en er daarom als enige niet tegen kunt. Maar ook al zeg je tegen jezelf: die man doet dat ook niet om jou te pesten, na 5 minuten zit je er nog over te piekeren terwijl je daarvoor nog best lekker aan het werk was. Dit kost je zoveel energie.

• Met lood in je schoenen schuif je als laatste aan bij de maandelijkse kantoorvergadering. Je hebt je voorgenomen om aan te kaarten dat je last hebt van een aantal dingen op kantoor. Bloednerveus ben je! Maar het is echt nodig, want zo gaat het niet langer. Als jij aan de beurt bent, raap je al je moed bij elkaar en vertelt hakkelend dat je last hebt van het lawaai als je collega’s koffie halen bij de automaat die naast jouw kamer hangt. En gelijk voel je je schuldig want je weet dat je collega’s zich van geen kwaad bewust zijn - maar jij kunt je dan niet meer concentreren op je werk. Je leidinggevende reageert bot dat je niet zo overgevoelig moet reageren; een praatje bij de koffie hoort er nu eenmaal bij. Teleurgesteld loopt je terug naar je kamer, geraakt door zijn kritiek juist op datgene wat je niet kunt je veranderen: jouw sensitiviteit. Hoe gaat het je ooit lukken om een baan te vinden waar je niet meer leegloopt op je hooggevoeligheid.

• Misschien moet je toch maar op zoek naar ander werk. Je hebt een goede opleiding voor je huidige baan en veel ervaring maar het past gewoon niet bij je energielevel en gevoeligheid. De beroepskeuzetest die je doet komt uit bij banen in de zorg, coaching of iets met dieren. Het lijkt je nog best leuk ook. Als er maar geen herrie is en je niet onder tijdsdruk komt te staan. Maar je moet er genoeg geld mee verdienen want je staat er wel alleen voor en je pubers hebben hoge eisen. Kansloos als je iets gaat doen waarvoor je geen opleiding hebt. En bij elke andere baan die je vindt, zijn er natuurlijk weer andere stressfactoren of onzekerheden waardoor je het toch niet aandurft. Hoe ga je ervoor zorgen dat jouw werk op de een of andere manier aansluit bij jouw hooggevoeligheid?

• Je snapt nu eindelijk dat alles wat je aan persoonlijke ontwikkeling gedaan hebt, niet heeft geholpen om lekkerder in je werk te zitten. Focus, intrinsieke motivatie of zelfleiderschap klinken mooi, maar jij bent gewoon HSP en dus heb je iets anders te doen – zo ver ben je inmiddels wel. Maar wát? Is er nog íets wat je kunt doen om je werk beter te laten aansluiten bij wie jij nou eenmaal bent, of moet je gewoon maar accepteren dat het ‘m niet gaat worden? Maar wat dán?

• Inmiddels ga je al jaren door op wilskracht en dat kun je heus nog wel een tijd volhouden, jij geeft echt niet zo maar op. En een burn-out, dat gaat jou echt niet overkomen! Maar als je eerlijk bent; je wilt gewoon niet meer! Je bent goed in je werk en dat weet je, maar je vindt het echt niet leuk meer. En ondertussen begint het je steeds duidelijker te worden dat je het werk alleen maar leuk gaat vinden als het aansluit bij jouw HSP-kwaliteiten, maar je komt er maar niet achter hoe je dat dat voor elkaar moet krijgen. Die speurtocht maakt je zo langzamerhand moedeloos.

Hoe zou het voor je zijn?

• als je gewoon lekker door kon werken, wie er ook door de gang loopt of met een donderwolk om z’n hoofd rondloopt op kantoor

• als je er eindelijk in slaagt om duidelijk te maken wat jij nodig hebt om goed te werken

• als je je werk zo hebt ingericht dat je je geld kunt verdienen met jouw kwaliteiten – zelfs mét je HSP

• als je aan de juiste dingen aan jezelf ‘sleutelt’, zodat jij en je HSP tot hun recht komen in je werk

• als je precies weet wat jij kunt doen om je werk en je HSP te laten matchen, en wat je moet vragen van je omgeving om die match te laten slagen